زنهار

(حزب باد)ای دریغا... غافلیم از روزگارکه کِشد از گُرده‌ی انسان دمارچون خداباور ، نباشد بنده‌ای...دست کی می‌گیرد از شرمنده‌ایآدمیت ، رخت بسته از میانبنده‌ی پول‌اند اکنون بندگانگرچه دایم دم زنند از دین و حقنیست قول و فعل ایشان منطبَقاز شریعت ، عاری‌اند و با ریا...هست بر لب‌های‌شان ذکر خداچون خدای خلق می‌گردد دِرَممی‌دهند از دست ، دستان کرَماز مسلمانی به غیر از ادعاگو چه داری طبق گفتار خدادین اسلام است دین همدلیدر مسلمانی نباشد کاهلیدین حق، تنها نماز و روزه نیستدر تعالیم این‌چنین آموزه نیستدستگیری ضعیف و بینواشرط دینداری‌ست از سوی خداعدل و بیداد است فعل نیک و بدبا عدالت کن ضعیفان را مددکن حذر ، از اهل بیداد و ستمگر به باطن می‌زنی از عدل، دمبا صداقت گر دهی دل بر خدامی‌شوی فارغ ، ز بند غصه‌ هاگِرد این قوم ریاکاران ، مپیچکه ندارد حاصلی ارزنده هیچاز مُلوّن طینت‌تان، کن اجتنابچهره، را پنهان مکن زیر نقابکن رها این فرقه‌ی گمراه راتا دهی تشخیصِ راه از چاه راجز به راه حق مَرو در زندگیتا کنی درکِ امور بندگیبنده‌ی حق راهش از شیطان جداستچون که پیوسته ، خدایش رهنماستنزد آن‌که، گوهر اندیشه سُفتجیفه‌ی دنیا نمی‌ارزد به مُفتمی‌بُرد دل را از این دنیای دونتا شود از آفت و شرّش مَصونهر که حزب باد را ، کرد اختیارمی‌کند خود را به دست خویش خواردر مسیر باد ، هر کس خانه ساختخانه را با دست خود ویرانه ساخت(ساقیا)! در زندگی اندیشه کنحق‌پرستی را مرام و پیشه کنسید محمدرضا شمس (ساقی)1403/01/29 زنهار...ادامه مطلب

(حمزه سیدالشهدا)ای داده جان به راه خدا حمزهیار نبی ، به وقت غزا ، حمزهبودی به "جنگِ بدر" سپهسالاربر دفع دشمنان خدا ، حمزهای بهترین ، ز نسل بنی هاشمهمچون علی ز شأن و صفا حمزهدر آسمان معرفتی ، بی شکروشن‌تر از سُهیل و سُها حمزهشیر نبرد عرصه‌ی هیجاییای فاتح الغزا ، ز قضا حمزهاز بغض هنده همسر بوسفیانآن زاده‌ی عناد و جفا ، حمزه ـکُشته شدی به "جنگ اُحد" زیراکُشتی چو دشمنان دغا ، حمزهخوانْدت نبی به نزد مسلمانان :محبوب قلب خود ، ز وفا حمزهمَدحت نگفته است کس آن گونهکه بوده است و هست سزا ، حمزهباید تو را ستود و سخن‌ها گفتچون لایقی به حمد و ثنا ، حمزهنامت شده‌ست حک به دل تاریخ"سید" به لوحه‌ی "شهدا" حمزهبر (ساقیٍ) غمین ، نظری فرمادر رستخیز روز جزا ، حمزه...سید محمدرضا شمس (ساقی)1403/02/04 زنهار...ادامه مطلب

(صادق آل عبا)توسن عِلم و فقاهت تا به دستت گشت زینتاختی بر جاهلان ، با منطق حق الیقینصادق آل عبایی و شدی بر شیعیانرهنما در زندگانی تا به فردوس برینپایه ریز مکتب فقه و اصولی در کمالعالمان چون کودکی هستند نزدت خوشه‌چینوارث یاسین و طاهایی و باشد منطقت!مُنطبق با جمله‌‌ی آیات قرآن مبینشرع را ، در آسمان عِلم ، دادی بال و پرسایه افکندی به بال معرفت، روی زمینآنچنان بخشیده‌ای جان بر احادیث و علومکه یقیناً آفرین گفته تو را ، جان آفرینهم‌ترازت نیست در عِلمٍ الهی در جهانغیر آل الله که هستند مانندت وزینچون هُشام بن حَکم‌ها و مُفَضَّل‌ها به صدقسوده‌اند از عجز بر محراب درگاهت جبینذوالفقار عِلم را در دست داری چون علیمی‌زنی بر فرق بدخواهان و دشمن‌های دینکرد ویران مکتب تو ، خانه‌ی تزویر رابا بیان صادقت همچون امیرالمؤمنین ریختی بر هم بساط جهل و ظلمت را به عِلمنور بخشیدی به قلب شیعیان راستینجایگاهت در مدینه هست همتای رسولدر میان دشمنان شیعه هم هستی امینشهد نوشاندی به کام خلق با عِلم و عملزهر بر کامت اگرچه کرد منصور لعینمرغ روحت کرد تا پرواز ، سوی آسمانشد دل اهل مدینه در غم مرگت حزینتیره‌گون شد آسمان از این مصیبت گوییابر زمین افتاد ماه و گشت با ظلمت قرینآرمیدی در گلستان بقیع اما دریغ!کرد ویران دست جهل و کینه آن حصن حصینمضجع نورانی‌ات بی بارگه باشد اگر...هست دشمن از عناد خویش نزدت شرمگینشیعه‌ی آل علی ، پاینده از عِلم تو شدعالَم اسلام می‌باشد علومت را ، رهینمثل خورشیدی فروزان تافتی تا بر جهانآسمان شد از فروغ یک نگاهت نقطه‌چینگفت (ساقی) در مدیحت چامه‌ای را با خلوصدارد امّیدی که در محشر شوی او را معین.سید محمدرضا شمس (ساقی)1402/02/23 زنهار...ادامه مطلب

(اَللّٰهـْـمّ عَجـّـِـل لِوَلٖیّـكَ الْفـَــرَج)

عیـــد آمد و ما بــدون تو غــــم داریم

در سـیـنه‌ی انتظــــار ، مـــاتـــم داریم

گـل کـرده اگرچـه دشـت و بسـتان اما

ای رونــق بـوسـتان! تـو را کـــم داریم

سید محمدرضا شمس (ساقی)

زنهار...

(فزت وَ ربّ الکعبه)

از بعــد علــی چگــونــه می‌بـایـد زیست؟

آن کس که نسوخت یا نمی‌سوزد کیست؟

شمـشـیر که از جفــا به فـرقـش بنِشست

هنگام شهـــادت علـــی، خـــون بگریست

سید محمدرضا شمس (ساقی)

زنهار...

(حـلول مـاه رمضـان مبـارک باد)

(ماه رحمت)

رمضان، ماه عبــادت بوَد و صـوم صلات

مـاه پـاکیــزگـی نفـس و نــزول بــرکـات

مـاه دلدادگی و رحمت و احسان و زکات

مـاه غفــــران الهــــی و قبـــول حسـنات

سید محمدرضا شمس (ساقی)

زنهار...

(اَللّٰهْمّ عَجـّـِـل لِوَلٖیّكَ الْفـَــرَج)(بهــــار)اندک'>اندک اندک ، آمده از ره ، بهارتا کند دشت و دمن را گل‌عذارمی‌زند شانه به گیسوی چمنبا نشاط و خرّمی ، دست بهارابر رحمت می‌چکد بر بام شهرمی‌شود جاری دوباره جویبارغنچه‌ها گل می‌کند بار دگرمی‌شود خرّم ، بساط روزگارمی‌زداید از دل کوه و کمر...همچنین از سینه‌ها گرد و غبارروح می‌بخشد به اشجار چمننغمه‌ی بلبل ، به روی شاخسارهست فصل رویش آلاله هاموسم گلگشت و سیر لاله‌زاراز خدا خواهم درین سال جدیدبهْ شود اوضاع و دل گیرد قراررو کند شادی دوباره بر وطنرخت بندد رنج و غم از این دیارارزش پول وطن ، افزون شودرونقی دیگر بگیرد کسب و کارکاش امسال آید آن آرام جانتا سر آید رنج ِ عصر انتظار(ساقیا)! ما را بده آن باده‌ای...که بَرَد از دل غم و از سر خمارسید محمدرضا شمس (ساقی) زنهار...ادامه مطلب

(سال نو مبارک باد.)

سال ماضی با تمام معضلاتش رخت بست

گرچه پشت خلق، زیر بار مِحنت‌ها شکست

ای خدا در سال نو ، تغییر دِهْ ، احوال‌ خلق

تـا مبـادا ـ آبــروداری ، دهد عـــزت ز دست

سید محمدرضا شمس (ساقی)

زنهار...

(رفیق شفیق)نـه هـــر کــه دم ز صــداقــت زنــد ، بــوَد صـــادقنـه هـــر کــه دم زنــد از عـــاشــقی ، بــوَد عــاشـقنـه هـــر کــه بـا تـو نشـیــند شـود بــرایـت دوستکه گه حکایت این دوسـتی چو ســنگ و سـبوستنیــازمـــوده مـــده دسـت خــود بــه هـــر دســتیوگـــرنــه در همــــه ـ عمـــرت ، دچــــار بــن‌بسـتیاگـــر کــه طـــالـب فیـضــی ، ره سعـــــادت پـــویکــن اجـتـــنـاب ز یـــاران جـــاهــــل و بـــدخـــویکـه: "همنـشــین تــو بـــایـــد کـه از تــو بــهْ بـاشد"وگـــرنــه منــــــزلــت و عــــــزتــت ز هــــم پـاشدبجــو "رفیــــق شفـیــق و درســت پیمـــان بــاش"ز یکـــدلــی شـود او پیکـــر و تــواش جــان بــاشکــه آدمـــی بــه جهــــــان ، بــایــد آبــــــرو یــابــدرفیـــق یکـــدل و یکـــرنــگ و نکتـــه گــــو یــابــدکـســی کــه صحـبــت او عــــــزت و وقــــــــار آردبـــرای دوســت ، در ایـــن عــــالـــم اعـتـــــبـار آردکـه گـــر بـه کـــوی امیــــران رَوَد شهـش خـواننــدمیــــان ظــلمــت شــب ، پـــــرتــــو ِ مَهـش داننــدولـــی کســی کــه شــود بــا ســــیه‌ دلان همـــــراهبـه دسـت خویش کنـد گــــوهــــر وجـــود، تبـــــاهنـه عــــزتـــی بـه جهــــان بیـــند و نـه عـــــافیـتینـه ابـتـــــــدایـــی دارد ، نــه نـیــــــــز عـــــاقبـتیشـــود مَلــــول ، ز عمـــــر گـــــران ، ز نــــاکـــامـیبـه شعــــله پختــــه نگــردد سـرشت ، از خــــامـیزمــــانـــه زرگـــــــر ایــــــام و... آدمــی زر ِ نـــاب!بــه شــرط آنکــه بپـــویـــد هـمـیـشـه راه صــواببه‌گوشِ جان شنو از (ساقی) این سخن ای‌دوست!کــه حُسن عــاقبــت آدمــی ، بـه خــوی نکـــوست.سید محمدرضا شمس (ساقی)1402/0 زنهار...ادامه مطلب

(اکسیر وجود)آن‌که از قافله‌ی عشق جدا می‌گرددمبتلا ، بر غم و اندوه و بلا می‌گرددمی‌دهد عزت و قدر و شرف خود از کفچون جدا ، از کرم و لطف خدا می‌گرددعشق، اکسیر وجود است و گدازنده‌ی قلبکه مِس سینه از آن نیز ، طلا می‌گرددعشق هرچند ملال آور و جانکاه بوَدعاشقان را ، مدد و راهنما می‌گرددآنکه جز عشق خدا در دل خود جای نداد"قبله‌ی حاجت و محراب دعا می‌گردد" ۱می‌بَرد راه به سرچشمه‌ی خورشید ز عشقدر دل ظلمت و مصباحِ هُدا می‌گرددمی‌دهد درس حقیقت به همه عالمیانچونکه عاری ز رَه خبط و خطا می‌گرددمرتضی ، محو خدا بود ز عشقی ازلیبین چه‌سان بر همگان قبله نما می‌گردد؟گشت منشق سر او در دل محراب نمازکه شهید از ستم قوم دغا می‌گرددبارگاهش به نجف بوسه‌گه اهل ولاستنام او نیز. به هر درد ، دوا می‌گرددنظری کن به حسین بن علی و دریاب!که به شوق کرمش شاه ، گدا می‌گردددر ره عشق فدا کرد خود و اهلِ عیالاین‌چنین است که شاه شهدا می‌گرددبود چون عاشق وارسته‌ی درگاه خداعاقبت در ره این عشق ، فدا می‌گردد(ساقی) کرببلا مظهر عشق است و وفازین سبب ، اسوه‌ی ارباب وفا می‌گردد .سید محمدرضا شمس (ساقی)1402/10/20۱ـ صائب زنهار...ادامه مطلب